Szczegółowa historia Muzeum Prado | Oś czasu, najważniejsze wydarzenia i nie tylko

XVIII wiek

Muzeum Prado zostało zaprojektowane przez hiszpańskiego architekta Juana de Villanueva w 1785 roku. Jego wzrost doprowadził do wybrania go do budowy muzeum: Hiszpan stał się popularnym nazwiskiem w latach osiemdziesiątych XVII wieku. W 1797 r. został mianowany honorowym dyrektorem architektury Akademii, burmistrzem architektem Madrytu, burmistrzem miejsc królewskich i reżyserem prac w pałacu.

1819

Wnuk króla Karola III, król Ferdynand VII, przekształcił muzeum z miejsca dla historycznych artefaktów w Królewskie Muzeum Obrazów i Rzeźb. Decyzję podjął za namową swojej żony, królowej Marii Isabel de Braganza, co doprowadziło do otwarcia muzeum dla publiczności w 1819 roku. Zwiedzający po raz pierwszy mogli podziwiać największą na świecie kolekcję hiszpańskich obrazów i szukać inspiracji u Boscha, Tycjana, Rubensa i innych artystów, którzy poświęcili swoje życie na dekodowanie życia, jego zmagań i znaczenia.

XIX w.

Od czasu otwarcia, Muzeum Prado dodało nowe obrazy, aby zapewnić odwiedzającym wgląd w różnych artystów. Królewska kolekcja muzeum nabrała znaczenia w XVI wieku za czasów Karola V, a następnie rozkwitała pod rządami kolejnych monarchów z dynastii Habsburgów i Burbonów. Ogrody rozkoszy ziemskich Boscha, Szlachcic z ręką na piersi El Greco i Śmierć dziewicy Mantegny to tylko niektóre z królewskich obrazów należących do oryginalnej kolekcji muzeum. W XIX wieku z dawnego Museo de Arte Moderno pochodziły obrazy, w tym dzieła Madrazo, Vicente Lópeza, Carlosa de Haesa, Rosalesa i Sorolli.

Późny XX wiek i XXI wiek

Reputacja Muzeum Prado wzrosła w XX wieku, a do kolekcji regularnie dodawano nowe dzieła. Obrazy El Greco, Bajka, Ucieczka do Egiptu, i Hrabina Chinchón autorstwa Goya to kilka obrazów dodanych do kolekcji w XX i XXI wieku. Budynek Villanueva przeszedł rozbudowę, aby pomieścić nowe prace, ale wkrótce nie mógł. Władze Muzeum Prado rozpoczęły budowę nowego budynku zlokalizowanego w tym samym miejscu i łączącego oba budynki od wewnątrz. Projekt trwał sześć lat i zbiegł się w czasie z modernizacją muzeum.